Devlet-Toplum İlişkileri Bağlamında XIX. Yüzyılda Osmanlı Halk Düğünlerinin Tanzimine Yönelik Çalışmalar


Özger Y.

XIX.TÜRK TARİH KONGRESİ, Ankara, Türkiye, 3 - 07 Ekim 2022, ss.481-482

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: Ankara
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.481-482
  • Yozgat Bozok Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Toplumsal bir varlık olan insanın ilk sosyalleştiği yer ailesidir. Aile kurumu, hem bu sosyalleşmenin itici gücü hem de neslin sürdürülmesinin başat aktörüdür. Geçmişten günümüze, dünyanın hemen her bölgesinde yeni bir ailenin kuruluşu düğünlerle kutlanır. Kadim Türk töresinde toy adı verilen eğlenceler düzenlenir, evlilikte ve doğumda muhtelif törenler tertip edilirdi. Osmanlı’da düğün denildiğinde akla ilk gelen saray düğünleridir. Bir şehzadenin ya da sultanın günlerce süren düğün cemiyetinde ziyafetler verilir, şehrayinler düzenlenir, alay geçişleri yapılırdı. Edebiyata sûrname geleneği şeklinde yansır ve düğünlerde yapılan etkinlikler, bu eserlerde teferruatıyla yer alır. Reaya olarak konumlanan geniş halk kitlesinin düğünleri nasıl olurdu? Saray düğünleri ile benzerliği ya da ayrıştığı hususlar nelerdi? Devletin bu düğünleri sınırlandırıcı etkisi var mıydı ve müdahale meşruiyetinin kaynağı ne idi? Gibi soruların cevabının araştırılması, bu tebliğin amacını oluşturmaktadır. Bilindiği üzere Osmanlı padişahları, Weber’in tasniflerine göre hem geleneksel hem de karizmatik otorite sahibi olarak kabul edilirdi. Patrimonyal devlet anlayışının tezahürü olarak toplumsal alanı kontrol etme ve düzenleme yetkisini kendilerinde görürlerdi. Sultanın bu tavrı, olgusal olarak kimi Batılı aydınlarca savunulan hegemononik iktidarın yansıması olarak da görülebilir. Politik ve sivil otoriteden oluşan bütünleşik devlet anlayışını savunan Gramsci, hegemonyanın esasen rıza ile inşa edildiğini ortaya koyar. Yöneticiler, rızayı temin için iktidarın meşruiyetini kabul ettirmeye çalışırlar. Bu durumda başlık parası, görücü usulü, çalgıcılar sorunu, israfın engellenmesi ve silah kullanımının yasaklanması gibi beş ayrı hususta halk düğünlerine yönelik yapılan düzenlemeler, sözü edilen teorik çerçevede değerlendirilmeye çalışılacaktır. Araştırmanın ana kaynakları muhtelif kataloglarda bolca yer alan Osmanlı arşiv vesikalarıdır. Bunun yanı sıra Bosna-Hersek’de düğünler konusunda düzenlemelere öncülük eden Ahmed Cevdet Paşa’nın izlenimlerini yansıttığı eserlerinden de faydalanılacaktır. Anahtar Kelimeler: 19. Yüzyıl, Halk Düğünleri, Devlet-Toplum İlişkileri.