2. Uluslararası ve 18. Ulusal Adli Bilimler Kongres, İzmir, Türkiye, 14 - 17 Ekim 2021, ss.358-361
Amaç: Adli raporlar dava sürecinin sağlıklı ilerlemesinde önemli bir basamaktır. Bu çalışmada Yargıtay kararlarında adli
raporlara bakışı ve adli tıp uzmanları tarafından düzenlenen raporlarda görülen eksikliklerin belirlenmesi amaçlandı.
Gereç-yöntem: Yargıtay karar arama sitesinde “Adli tıp uzmanı” anahtar kelimesiyle arama yapıldı. Türk Ceza Kanununda
tanımlanan yaralanma suçları kapsamında düzenlenen raporlar hakkında verilen kararlar incelendi.
Bulgular: Adli raporlarla ilgili kararlarda; sekiz kararda basit tıbbi müdahale konusunda görüş belirtilmediği, 10 kararda geçici
hekim raporu olduğu veya ilgili bölümden kesin rapor alınmadığı, dokuz kararda kemik kırığının derecelendirilmediği veya
derece sayısının belirtilmediği gerekçesiyle, 31 kararda raporlar arasında veya rapor içeriğinde çelişki bulunduğu gerekçesiyle,
21 kararda ilk muayenede yüzde lezyon tarifi yapılmışken raporlarda yüzde sabit iz değerlendirilmesi yapılmadığı gerekçesiyle,
dört kararda duyularından veya organlarından birinin işlevi konusunda süre dolmadan hüküm kurulduğu gerekçesi tekrar
rapor istendiği belirlendi. Yedi kararda birden fazla kesinin bulunduğu yaşamsal tehlike belirten durumlarda her bir
yaralanmanın tek tek yaşamsal tehlike oluşturup oluşturmadığının belirlenmesi gerekçesiyle tekrar rapor istendiği görüldü.
Sonuç: Kesin rapor hazırlanmasında adli tıp uzmanlarının yönlendirilmesiyle diğer branşlardan görüş alınmasının sağlıklı
kararlar alınmasına katkı sağlayacağı sonucuna varıldı.
Objective: Forensic reports are an important step in the healthy progress of the litigation process. This study, it is
aimed to determine the appearance of forensic reports in the decisions of the Supreme Court and the deficiencies in the
reports prepared by forensic medicine experts.
Materials-methods: The decisions reached in the search with the words "Forensic medicine Specialist " on the Supreme Court
decision search site were scanned. Decisions about the reports prepared within the scope of injury crimes defined in the
Turkish Penal Code were examined.
Results: Eight decisions did not express an opinion on simple medical intervention, In 10 decisions, on the grounds that there
was a temporary physician report or a final report was not received from the relevant department, on the grounds that the
bone fracture was not graded or the number of degrees was not given in 9 decisions, on the grounds that there were conflicts
between the reports or the content of the report in 31 decisions, on the grounds that there was no evaluation of fixed scars
on the facial borders in 21 decisions, It was seen that a decision was made to get a report again on the grounds of determining
whether each injury individually poses a life-threatening danger in the report stating that there is more than one definite
decision in the life-threatening situation in seven decisions.
Conclusion: It was concluded that directing the forensic medicine experts and taking opinions in other branches in the
preparation of the final report would contribute to making sound decisions.