Amaç: Kronik böbrek hastalarında koroner arter riskini öngörmede Framingham risk skorunun yeri ve abdo- minal aortadaki aterosklerozla ilişkisi incelenecektir. Kardiyoprotektif tedaviye karar verirken Framingham risk skorunun bir ölçüt olarak kullanılabilirliğini değerlendirilecektir. Gereç ve Yöntemler: Kronik böbrek hastalığı olan 120 birey dahil edildi. Bireylerin sosyodemografik verileri, özgeçmişleri, kullandıkları tedaviler kaydedildi. Lipit düzeyleri, keratinin düzeyleri ve hesaplanmış glomerü- ler filtrasyon hızı (GFR) düzeyleri kaydedildi. Radyolojik görüntüleri incelendi. Framigham risk skorları hesap- landı. Veriler SPSS de analiz edildi, p<0,05 önemlilik ölçütü olarak alındı. Bulgular: Bireylerin Framigham risk skorları değerlendirildiğinde 36’sı (%30) düşük, 52’si (%43,3) orta, 32’si (%26,7) yüksek olarak bulundu. GFR azaldıkça Framigham risk skoru daha yüksek saptandı.(X2=36,78 p=0,001*). Evre 5 kronik böbrek hastalığı renal replasman tedaviyle kardiyovasküler riskte düşme gözlenme- di. Lipit profile değerlendirildiğinde; yüksek yoğunluklu lipoprotein (HDL) düzeyleri framingham risk skorları ile daha korele şekilde evreye göre ters ilişkili bulundu. Koroner risk arttıkça HDL belirgin düzeyde düşük saptandı. Damar içi kalsifikasyonu olan bireylerde Framingham risk skoru daha yüksek saptandı. Skorun du- yarlılığı kronik böbrek hastalığında kardiyovasküler riski göstermede yüksek bulundu. (X2=15,03; P=0,001*) Sonuç: Framingham risk skoru kronik böbrek hastalarında ateroskerozu ve kardiyovasküler riski belirleme- de, kardioprotektif tedaviye karar vermekte özellikle invaziv yöntemleri kullanamadığımız hasta grubunda güvenilir bir araç olarak kullanılabilir.
Objective: The role of the Framingham risk score in predicting coronary artery risk in chronic kidney disease patients and its relationship with atherosclerosis in the abdominal aorta will be examined. The usability of the Framingham risk score as a criterion when deciding on cardioprotective treatment will be evaluated. Material and Methods: One hundred twenty individuals with chronic kidney disease were included. Sociodemographic data, medical history, and treatments were recorded. Lipid levels, creatinin levels and calculated glomerular filtration rate (GFR) levels were recorded. Radiologic images were examined. Framigham risk scores were calculated. Data were analyzed in SPSS, p<0.05 was taken as the significance criterion. Results: When Framigham risk scores of the individuals were evaluated, 36 (30%) were low, 52 (43.3%) were moderate, and 32 (26.7%) were high. Framigham risk score was found to be higher as GFR decreased (X2=36.78 p=0.001*). No reduction in cardiovascular risk was observed with renal replacement therapy in stage 5 chronic renal disease. When the lipid profile was evaluated; high density lipoprotein (HDL) levels were inversely associated with Framingham risk scores and more correlated with stage. HDL levels were significantly lower as coronary risk increased. Framingham risk score was higher in individuals with intravascular calcification. The sensitivity of the score was found to be high in indicating cardiovascular risk in chronic kidney disease. (X2=15.03; P=0.001*) Conclusion: Framingham risk score can be used as a reliable tool to determine atherosclerosis and cardiovascular risk in patients with chronic kidney disease and to decide on cardioprotective treatment, especially in the patient group where invasive methods cannot be used.
