Akademik Veri Yönetim Sistemi
Innovation and Global Issues in Multidisciplinary Sciences IV, Antalya, Türkiye, 22 - 24 Kasım 2018, ss.1105-1113, (Tam Metin Bildiri)
Bir kişinin başka bir devlette işlemiş bulunduğu bir suçtan dolayı hakkında soruşturma ve kovuşturma işlemlerinin yapılması veya hakkında hükmolunan cezanın infazı amacıyla, yetkili diğer bir devlete, talebi üzerine teslim edilmesini içeren adlî ve siyasî işleme geri verme denilmektedir.
Türk hukukunda geri verme kurumuna ilişkin başlıca kaynaklar Anayasa’nın 17. ve 23. maddesi, 6706 Sayılı Cezaî Konularda Uluslararası Adlî İşbirliği Kanunu (CKUAİK) ve Türkiye’nin de taraf olduğu Suçluların İadesine Dair Avrupa Sözleşmesi (SİDAS) başta olmak üzere diğer milletlerarası sözleşmelerdir.
Bir yabancının başka bir devlete geri verilmesi, bu yabancının ülkede ikamet ve seyahat etme hürriyetine getirilmiş bir sınırlamadır. Yapılan sınırlamanın dayanağını CKUAİK oluşturmaktadır. CKUAİK’den önceki dönemde geri verme 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 18. maddesi ve SİDAS hükümleri çerçevesinde yapılmaktaydı. Ancak SİDAS hükümleri Sözleşmeye taraf olmayan devletler bakımından uygulama alanı bulmuyordu. Ortaya çıkan bu ihtiyacı karşılamak için 23 Nisan 2016 tarihinde CKUAİK kabul edildi. Kanun ile geri verme hem TCK’nın 18. maddesi hem de SİDAS’ın hükümlerine paralel olarak daha ayrıntılı şekilde tek bir Kanun ile düzenlenmiş oldu.
Bu çalışmanın amacı CKUAİK hükümleri çerçevesinde geri verme için aranan şartlar ve geri verme usulünü incelemek ve Kanun hükümlerini değerlenmektir.
For the purposes of carrying out an investigation and prosecution of a person for an offense committed in another State, or for the execution of the sentence imposed on him, he is called back to another competent State for giving back to a judicial and political process involving the submission of the request.
The main legal provision of extradition in Turkish law are Article 17 and 23 of the Constitution, 6706 No. International Judicial Cooperation on Criminal Law Issues (IJCCLI) and other international agreements especially particularly The European Convention on Extradition (ECE) that it is party to Turkey. The extradition of a foreigner to another state is a restriction of right of foreigner’s freedom of residence and travel in the foreign country. The legal basis of the restriction is the IJCCLI.
The extradition before IJCCLI was applied under Article 18 of No. 5237 the Turkish Penal Code (TPC) and the provisions of ECE. However, provisions of ECE dont apply to the non-party state. IJCCLI was adopted on 23 April 2016 to meet this need. With the Law the extradition was regulated in a comprehensive Law parallel with both Article 18 of TPC and provisions of ECE.
The objective of this workis to examine the conditions and precedure of extradition under the provisions of IJCCLI and ECE and to evaluate the provisions of the Law.